Zapożyczenia językowe, zwane inaczej pożyczkami lub wyrazami obcymi, to zjawisko przechodzenia pewnych cech jednego języka do innego. To wszystkie obce w strukturze danego języka wyrazy, zwroty, typy tworzenia struktur pochodnych, konstrukcje składniowe, związki frazeologiczne. Zwykliśmy przyglądać się bliżej zapożyczeniom, które trafiły do języka polskiego, rzadziej myśląc o tych, które wywędrowały z języka polskiego do innych języków.
W drugiej połowie ostatniego stulecia nastąpił bardzo intensywny rozwój badań nad kształtowaniem się słownictwa języka rosyjskiego. Niezwykle wzbogacił on naszą odziedziczoną z poprzedniego okresu wiedzę w tej dziedzinie. Wzbogacił na tyle, iż możemy obecnie, u progu trzeciego tysiąclecia, podejmować poważne próby daleko idących podsumowań i uogólnień. „Nowy słownik zapożyczeń polskich w języku rosyjskim” stanowi taką właśnie wyrywkową próbę podsumowania, dotyczącą polskich zapożyczeń leksykalno-semantycznych w języku rosyjskim (zarówno ogólnonarodowym, jak i regionalno-gwarowym).
